نخستین موردی که مورد بحث و بررسی قرار می دهیم، آفریده شدن انسان از خاک است. گفته می شود یکی از مواردی که ظاهر قرآن کریم با علوم امروزی سازگاری ندارد موضوع آفرینش انسان است زیرا قرآن می گوید آدم علیه السلام بدون هر سابقه ای از خاک آفریده شده است (2) و علم آن را قبول ندارد. اکنون به بحث در این مورد می پردازیم.
انسان پدیده ای است با جنسیت زن و مرد و با تفاوت های ظاهری سیاه و سفید و سرخ و زرد. و یا دارای زبانها و لغات مختلف و لهجه های متنوع، با تولد و زندگی و مرگ و خصوصیات متفاوت که در تمامی کره زمین پراکنده اند. این پدیده مانند بیشتر پدیده های دیگر در حال توسعه و گسترش است و هر چه به گذشته تاریخ برگردیم، از لحاظ آمار کمتر و کمتر می شود، تا به دوره هایی می رسیم که تعداد آن بسیار اندک بوده است.
در طول تاریخ گاه و بی گاه پس از گسترش انسان در برخی از مناطق و قاره ها در نتیجه تعارض علم و دین در خلقت آدم
حوادثی مانند جنگ، بیماری، زله، سیل و طوفان نسل بشر نابود شده یا به حداقل رسیده سپس از نو شروع به گسترش نموده است، چنانکه در قرآن نیز به بعضی از این حوادث اشارت رفته است، مانند طوفان نوح (3) و سیل سبا (4) و سرگذشت عاد و ثمود. (5) آری:
این همان چشمه خورشید جهان افروز است
که همی تافت بر آرامگه عاد و ثمود
در اینجا پرسشهایی پیش می آید:
1. اگر به همین ترتیب به گذشته برگردیم، آیا به دوره ای می رسیم که انسان فقط یک نفر (یک مرد) یا دو نفر (یک مرد و یک زن) بوده و همه انسانها از نسل آنها به وجود آمده و گسترش پیدا کرده باشند؟ یا هیچ وقت چنین نبوده، بلکه نخستین انسانها گروهی بوده اند تحول یافته از موجودات زنده ساده و پست تر و آنها اجداد پیشین و آغازین این نسلند؟
2. نخستین انسان و یا انسانها چگونه به وجود آمده اند؟ یک مرتبه و بدون هرگونه پیش درآمدی از خاک یا از گل و لجن (6) یا در هر صورت از جماد و ماده بی جان آنهم به طور ناخواسته و اتفاقی یا به خواست خدا و اعجاز آمیز پیدا شده اند؟ یا اینکه پیش از پیدایش انسان موجودی زنده اما ساده تر و پست تر وجود داشته است; موجودی که از جنبه بدنی و جسمی شبیه انسان بوده ولی از جنبه فکری و مغزی و قوای دماغی ضعیف تر و پست تر از آن بوده است، زندگی ساده و ابتدائی داشته، ابزار و وسایل را نمی شناخته، آهن و آتش و ابزارهای دیگر زندگی را کشف نکرده بوده و حتی زبان و سخن گفتن را هم نمی دانسته و با اصوات و اشارت خواسته خود را بیان می کرده است. و بدین گونه سالها و قرنها بر او گذشته تا به نخستین مرحله تعقل و تفکر رسیده و سخن گفتن را یاد گرفته و اسباب و آلات مورد نیاز خود را کشف نموده و یا ساخته است.
در قرآن آیاتی هست که شاید اشاره به همین دوره باشد مانند: هل اتی علی الانسان حین من الدهر لم یکن شیئا مذکورا» (دهر/ 1) ; روزگارانی بر انسان گذشت که چیز قابل ذکری نبود». (7) در تفسیر این آیه روایتی از امام باقر علیه السلام نقل شده است که فرمود: کان شیئا و لم یکن مذکورا» (8) چیزی بود ولی قابل ذکر نبود».
انسان پدیده ای است با جنسیت زن و مرد و با تفاوت های ظاهری سیاه و سفید و سرخ و زرد. و یا دارای زبانها و لغات مختلف و لهجه های متنوع، با تولد و زندگی و مرگ و خصوصیات متفاوت که در تمامی کره زمین پراکنده اند. این پدیده مانند بیشتر پدیده های دیگر در حال توسعه و گسترش است و هر چه به گذشته تاریخ برگردیم، از لحاظ آمار کمتر و کمتر می شود، تا به دوره هایی می رسیم که تعداد آن بسیار اندک بوده است.
در طول تاریخ گاه و بی گاه پس از گسترش انسان در برخی از مناطق و قاره ها در نتیجه تعارض علم و دین در خلقت آدم
حوادثی مانند جنگ، بیماری، زله، سیل و طوفان نسل بشر نابود شده یا به حداقل رسیده سپس از نو شروع به گسترش نموده است، چنانکه در قرآن نیز به بعضی از این حوادث اشارت رفته است، مانند طوفان نوح (3) و سیل سبا (4) و سرگذشت عاد و ثمود. (5) آری:
این همان چشمه خورشید جهان افروز است
که همی تافت بر آرامگه عاد و ثمود
در اینجا پرسشهایی پیش می آید:
1. اگر به همین ترتیب به گذشته برگردیم، آیا به دوره ای می رسیم که انسان فقط یک نفر (یک مرد) یا دو نفر (یک مرد و یک زن) بوده و همه انسانها از نسل آنها به وجود آمده و گسترش پیدا کرده باشند؟ یا هیچ وقت چنین نبوده، بلکه نخستین انسانها گروهی بوده اند تحول یافته از موجودات زنده ساده و پست تر و آنها اجداد پیشین و آغازین این نسلند؟
2. نخستین انسان و یا انسانها چگونه به وجود آمده اند؟ یک مرتبه و بدون هرگونه پیش درآمدی از خاک یا از گل و لجن (6) یا در هر صورت از جماد و ماده بی جان آنهم به طور ناخواسته و اتفاقی یا به خواست خدا و اعجاز آمیز پیدا شده اند؟ یا اینکه پیش از پیدایش انسان موجودی زنده اما ساده تر و پست تر وجود داشته است; موجودی که از جنبه بدنی و جسمی شبیه انسان بوده ولی از جنبه فکری و مغزی و قوای دماغی ضعیف تر و پست تر از آن بوده است، زندگی ساده و ابتدائی داشته، ابزار و وسایل را نمی شناخته، آهن و آتش و ابزارهای دیگر زندگی را کشف نکرده بوده و حتی زبان و سخن گفتن را هم نمی دانسته و با اصوات و اشارت خواسته خود را بیان می کرده است. و بدین گونه سالها و قرنها بر او گذشته تا به نخستین مرحله تعقل و تفکر رسیده و سخن گفتن را یاد گرفته و اسباب و آلات مورد نیاز خود را کشف نموده و یا ساخته است.
در قرآن آیاتی هست که شاید اشاره به همین دوره باشد مانند: هل اتی علی الانسان حین من الدهر لم یکن شیئا مذکورا» (دهر/ 1) ; روزگارانی بر انسان گذشت که چیز قابل ذکری نبود». (7) در تفسیر این آیه روایتی از امام باقر علیه السلام نقل شده است که فرمود: کان شیئا و لم یکن مذکورا» (8) چیزی بود ولی قابل ذکر نبود».
خلق ایستاده کو به کو چشم انتظار روی او تا پرده از روی نکو گیرد نگار نازنین
انسان ,بوده ,یک ,تر ,قرآن ,گسترش ,و یا ,و پست ,پست تر ,از خاک ,تر و
درباره این سایت