درباره اهمیت روز اربعین میتوان به این نکته از حدیث پیامبر اشاره دارد که امام حسین علیه السلام با قیام و انقلاب خود در بین معصومین علیه السلام جایگاه ویژه ای دارد که بقای اسلام و احیای آن را تضمین نمود؛ این بقا به قیمت سنگین شهادت وجود مقدس امام حسین علیه السلام و به آن صورت بسیار دردناک و فاجعه هولناک صورت گرفت. با توجه به این که تمام امامان و معصومین ما به شهادت رسیده اند، باید گفت این نوع شهادت و این نوع مظلومیت برای هیچ یک از امامان و معصومین ما در این حد پدید نیامده بود؛ مظلومیت امام حسین علیه السلام استثنایی بود و درحقیقت امام حسین علیه السلام با شهادت خود بشریت و سنت اسلام را از جهالت، حیرت و سرگردانی که در آن فرو رفته بود بیرون آورد؛ تا آن جا که اگر شهادت امام حسین علیه السلام نبود انسانیت و بشریت روی آزادگی را نمی دید و امت اسلام به قهقرا رفته بود و چیزی از اسلام باقی نمی ماند .بنابر این به همین دلیل است که امام حسین علیه السلام در بین معصومین علیه السلام استثنایی است و شهادت جانگداز آن حضرت نیز استثنایی است؛ اگر چه تمام مصیبت ها حتی مصیبت رحلت پیامبر عظیم الشان اسلام صلی الله علیه و آله، که بزرگترین مصیبت است، بعد از گذشت مدتی از سوی پیروان و امت آن حضرت پذیرفته شد اما مظلومیت امام حسین علیه السلام به علت عمق فاجعه کربلا، اوج مظلومیت وجود ایشان و پیامدهای عظیمش به گونه ایی است که خاموش شدنی و سرد شدنی نیست ،باید به این نکته مهم توجه کرد که تمام مصیبت ها بعد از گذشت 40 روز سرد و پذیرفتنی می شود، اما مصیبت شهادت سیدالشهدا بعد از 40روز دوباره شعله ور می شود و این نشان دهنده این است که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمودند که چنان حرارتی در این مصیبت وجود دارد که تا روز قیامت خاموش شدنی نیست .
حدیثی گرانمایه از امام حسن عسگری علیه السلام روایت شده است که یکی از 5 نشانه مومن، یعنی شیعه واقعی، را زیارت اربعین دانستند؛ عاشورا با همه اهمیتی که دارد و تاکید بر زیارت عاشورا نیز شده است ولیکن زیارت عاشورا جزو نشانه های پنجگانه مومن ذکر نشده است؛ این مهم به دلیل زنده نگاه داشتن قیام حضرت ابا عبدالله علیه السلام و بیان عمق مظلومیت و فاجعه ایی که در اسلام رخ داده است، تا بتواند تحرک زا باشد و امت اسلامی را به جوش و خروش در بیاورد تا در برابر ظلم ها و ستمکاری ها امید و پشتوانه باشدو در صحنه حضور یابند. به نظر من این فضیلت زیارت اربعین از زیارت و دیدار اهل بیت عصمت و طهارت علیه السلام به خصوص حضرت امام سجاد علیه السلام و حضرت زینب سلام الله علیها در چنین روزی ایجاد شده است؛ یعنی اربعین نه بخاطر زیارت جابربن عبد الله انصاری بلکه بخاطر زیارت معصوم عظمت پیدا کرده است و جایگاه یکی از شعائر بزرگ شیعی را پیدا می کند . جابربن عبدالله اگر چه مرد بزرگی است ولیکن او و امثال او و غیر معصوم نمی توانند کاری را هرچند مثبت انجام دهند که آن کار جزو شعائر شیعی از منظر و در لسان امام معصوم قرار گیرد؛ قطعا باید چنین کاری پشتوانه اهل بیت عصمت و طهارت علیه السلام را داشته باشد و آن هم زیارت امام سجاد علیه السلام و حضرت زینب سلام الله علیها در روز اربعین در همان سال اول شهادت حضرت سیدالشهداء علیه السلام است.
امام سجاد علیه السلام با قدرت امامت خود با اینکه در بند دشمنان بود به اذن خداوند به کربلا رفت. از آنجایی که سر همه شهدا از تنشان جدا شده بود، شناسایی اجساد کار آسانی نبود و تنها از عهده امام برمی آمد. امام سجاد با قدرت امامت خود پیکر پدر را تشخیص داد و ایشان بود که بنی اسد را راهنمایی کرد که به چه صورت پیکر شهدا را دفن کنند.
در میان دوازده امام شیعه و چهارده معصوم، تنها چهلم حضرت امام حسین علیه السلام برای ما شیعیان بسیار مهم و سفارش شده است. در این روز همچون دهه اول محرم، مراسم گرفته می شود و دوباره همه سیاه پوش می شوند.شاید خیلی عجیب نباشد که چهلم آن حضرت برای ما اهمیت ویژه ای دارد. این را می شود از زنده بودن داغ او بعد از 1400 سال فهمید و اینکه در روز شهادتش، عرش خدا نیز خون گریه می کند.
اربعین برای ما به دلایل مختلفی اهمیت دارد؛اول به این دلیل که امام حسین علیه السلام تنها معصومی از چهارده معصوم است که موقعیتی برایش پیش آمد که بسیار سخت و تکان دهنده بود. مصیبتی که بر امام حسین علیه السلام وارد شد برای هیچ کدام از معصومین پیش نیامد. با اینکه همه بزرگواران به شهادت رسیدند اما شهادت امام حسین علیه السلام و موقعیتی که در آن قرار گرفت، استثنایی بود و از این حیث است که برای او اربعین می گیریم و برای سایر ائمه این کار را انجام نمی دهیم.
با اینکه مقام پیغمبر صلی الله علیه و آله،امیرالمومنین علیه السلام ، حضرت زهراسلام الله علیها و امام حسن علیه السلام از امام حسین علیه السلام بالاتر است اما موقعیت امام حسین علیه السلام برای دیگران پیش نیامد.به این خاطر برای زنده نگهداشتن مسیر و راه امام که اصلاح دین آن هم با بذل جان خود و عزیزانش بود، سفارش شده است که اربعینش را زنده نگه داریم.
نقل های مختلفی درباره اینکه می گویند در روز اربعین اسرا به مدینه رسیدند هست؟!اگر بپذیریم اسرا در اول صفر یعنی بیست روز بعد از واقعه کربلا وارد شام شده باشند، هیچ بعید نیست که بیست روز بعد یعنی در اربعین، آن بزرگواران در کربلا بوده باشند. نقلی که گفته می شود بیست صفر اسرا به مدینه رسیده اند اصلا نقل صحیحی نیست و حتی قابل پذیرش هم نیست. بیشتر اینگونه مطرح است که در اربعین به کربلا رسیده اند. هرچند که برخی آن را محال دانسته اند و می گویند امکان حضور کاروان اسرا در چهل روز بعد از واقعه کربلا در این منطقه قابل تصور نیست.
می گویند با توجه به بعد مسافت و حضور چند روزه آنها در شام، نمی توانند در بیست صفر به مدینه رسیده باشند.نقلی هم داریم که بعضی به آن استناد می کنند و آن اینکه که بیش از یک ماه اسیران در شام نگهداری شدند. اگر این نقل را بپذیریم که البته من آن را نمی پذیرم، این منطق درست درمی آید که اسرا نمی توانند در اربعین به مدینه رسیده باشند.بنده نمی پذیرم.!چون هر روز نگه داشتن اسرا در شام برای یزید هزینه بیشتر بی آبرو شدن را در بر داشت. یزید جشن گرفته بود و اسرا را به کاخش آورده بود تا پیروزی خود را به رخ نه تنها شامیان بلکه مهمان های خارجی اش بکشد. اما با اقدامات حضرت زینبسلام الله علیها و امام سجاد علیه السلام مجلس جشن پیروزی یزید تبدیل به مجلس تبیین فضائل ائمه و مظلومیت آنها شد که حتی این مراسم به مراسم سوگواری برای ائمه نیز تبدیل شد. نقل شده است که اندرون کاخ یزید هم صدای ناله و گریه بلند شد به طوری که برخی از مردمی که برای شرکت در جشن یزید آمده بودند در اثر این افشاگری ها حاضر به اقامه نماز پشت سر یزید نشدند و آنجا را ترک کردند . بنابراین معنا ندارد که یزید بخواهد اسرا را بیشتر در شام نگه دارد تا خودش را بیشتر به افتضاح بکشاند. پس طبیعی به نظر می رسد که او بخواهد اسرا را از شام دور کند چون دیگر نمی توانست حتی متعرض آنها هم بشود به این خاطرکه حقیقت اهل بیت آنجا آشکار شده بود. اگر این کار را انجام می داد هرچه بیشتر برای خود بی آبرویی و بدنامی درست می کرد .
به نظر می رسد اخبار خیلی دیر به شام می رسیده! چون از معصومیت و حقانیت اهل بیت پیامبر اطلاعی نداشتند.نکته ای که درباره خلیفه دوم وجود دارد این است که در زمان او هیچ فرمانروایی برای بیشتر از یک سال در پستش باقی نمی ماند. اما معاویه و عمروعاص)لعنت الله علیه( را برای مدت زمان زیادی در پست شان نگه داشت.
از زمان خلیفه دوم که معاویه به عنوان فرمانروای منطقه در نظر گرفته شد و در آن پست تثبیت شد، طوری عملکرد که مردم شام اسلام را از منظر او دریافته بودند. بخصوص بعد از قتل خلیفه دوم و روی کار آمدن خلیفه سوم که خود از بنی امیه بود . چون خلیفه سوم به معاویه اختیار تام داده بوده در اداره کشور. مردم نیز او را به عنوان خویشاوند پیامبرصلی الله علیه و آله می شناختند و اسلام را از منظر او شناخته بودند. حتی در زمانی که بنی امیه از حکومت ساقط شد وقتی گروهی از بزرگان شام را پیش ابوالعباس السفاح (اولین خلیفه عباسی که به قلع و قمع بنی امیه پرداخت) آورده بودند، بزرگان و ریش سفیدان شام قسم خوردند که تا آن زمان نمی دانستند که پیغمبر غیر از بنی امیه خویشاوندی دارد! موقعیتی که معاویه در شام ایجاد کرده بود به گونه ای بود که با تطمیع و تهدید مردم را چنان مجذوب خود کرده بود که نه تنها در شام بلکه در بقیه عالم اسلام نیز همه جهت بنی امیه شده بودند.
حتی زمانی که خوارج علیه معاویه قیام می کنند، او چنان آنها را سرجایشان می نشاند که نه تنها دیگر قیامی صورت نمی گیرد بلکه آنها کاملا رهرو معاویه می شوند! حالا حضرت زینب و امام زین العابدین علیه السلام در چنین موقعیتی آمدند و روشنگری ها را نشان دادند که یزید را به شدت غافلگیر کرد و او نتیحه عکس از مراسم خودش گرفت.
همچنین گفته می شود در چهلم حضرت، جابربن عبدالله انصاری به کربلا رفته بود و مراسم چهلم را به جا آورده بود. طبق نقل تاریخ که اهل تسنن نوشته اند آمده است بعد از خروج قوای عمرسعد در عصر روز یازدهم از کربلا و حرکتشان با اسرا به سوی کوفه، قبیله بنی اسد که در نزدیکی کربلا زندگی می کردند، آمدند و اجساد را دفن کردند. اول پیکر امام حسین را دفن کردند و بعد از آن پیکر حضرت علی اکبر را در مقابلش و سپس اجساد بقیه شهدا را در قبری دسته جمعی به خاک سپردند. اما طبق روایات شیعه که در تاریخ نیامده ولی در حدیث نقل شده است، امام سجاد علیه السلام با قدرت امامت خود با اینکه در بند دشمنان بود به اذن خداوند به کربلا رفت. از آنجایی که سر همه شهدا از تنشان جدا شده بود، شناسایی اجساد کار آسانی نبود و تنها از عهده امام برمی آمد. امام سجاد با قدرت امامت خود پیکر پدر را تشخیص داد و ایشان بود که بنی اسد را راهنمایی کرد که به چه صورت پیکر شهدا را دفن کنند.به هرصورت قبر امام را مشخص کرده بودند و قبر سایر شهیدان که یکجا بود را نیز معلوم کرده بودند . گرچه نقلی وجود دارد که جابربن عبدالله در اربعین به کربلا آمده ولی اعتبار اربعین نمی تواند به زیارت جابر باشد. جابر اگرچه از اصحاب پیغمبر بوده و مرد بزرگی است ولی کاری که او کرده نمی تواند به عنوان نمادی برای شیعیان قرار بگیرد. بخصوص اینکه ما از امام حسن عسگری علیه السلام حدیث معتبر داریم که زیارت اربعین را یکی از 5 نشانه مومن شیعه می داند. من معتقدم این مسئله به اعتبار زیارت خود امام سجاد علیه السلام و حضرت زینب سلام الله علیها و اسیران است.
خلق ایستاده کو به کو چشم انتظار روی او تا پرده از روی نکو گیرد نگار نازنین
علیه ,امام ,السلام ,اربعین ,نمی ,حضرت ,علیه السلام ,امام حسین ,حسین علیه ,است که ,بعد از ,مدینه رسیده باشند ,بود، شناسایی اجساد ,علیه السلام استثنایی
درباره این سایت